Onderweg naar Oppdal

Heden, 15 augustus, hebben Groot Hertog Johannes Hendrikus en Ancella Maria van Bruïn tot Blommestijn hun ontbijt genuttigd en verlaten het pand voor een behouden reis naar Oppdal.
Hahahhaaaa, het was weer een mooie ervaring.
Lekker anders! Dat maakt het ook grappig.
Volgens Hans moeten ze die oude troep loslaten en er een mooi hotel van maken. Het is net hoe je het bekijkt.

We rijden op tijd weg.
In de drukte van het hotel. Een bus vol Deutse Leute vervolgen ook hun weg, en checken dezelfde tijd uit.
Op zich was dat een gelukje. We waren het tweede kamerdeurkaartje kwijt. Géén idee waar dat ding is. De hele kamer afgezocht. Waarschijnlijk bij die twee zakjes muntendrop.... Grrrrr.
Hans kon zo het kaartje op de balie leggen. Het was zo druk dat de dames het niet bij konden houden. Mazzeltje!

We starten de motoren van de Benz. Naast die van twee prachtige Tesla's. Hans moet er steeds even naar kijken, en geeft mij dan uitleg over de motor, het oplaadpunt voor meerdere Tesla's.(welke veel te vinden zijn in Noorwegen), het bijzondere dak of de ingebouwde touchscreen tablet in de middenconsule.

Het is bewolkt vandaag. Iets nieuws voor ons deze vakantie. Niet erg hoor, het is droog. Als we wegrijden is het 15/16 graden buiten. Fris maar aangenaam.
De lange route voert ons door bergen en over bergtoppen vandaag. We zijn benieuwd!

De route is in drie stukken te verdelen:
Eerst de grijze rotsen het groen van de bomen en de watervallen. We komen al snel bij een prachtige waterval van 17 meter breed!
Het uitzicht hierop is weer fantastisch! Er staat een restaurant voor! Hahahahaha. Hans weet er omheen te rijden en zo hebben we toch nog kunnen genieten van dit wonder der natuur!
Hier hebben we een foto van bijgevoegd. Hier rijden we goed op hoogte. De wegen zijn breed en vol bochten. Zij voeren ons om de bergen heen.

Dan worden de rotsen grijs, bruin, rood. Het water is ook weer Veenkleur, bruin. Ook het gras en het mos heeft een bruine/okergele kleur. Samen met de naaldbomen lijkt het op het bos wat wij wel kennen in Schoorl of Castricum. Mooi!
De watertjes zijn spiegelglad. We proberen wat plekjes te zoeken voor een Spiegelfoto. Met gevaar voor eigen leven hebben we het toch maar niet gewaagd. Wel erg gelachen. Zullen we wel, niet...
Hier zijn we wat lager in het landschap. De meertjes zijn op verschillende hoogtes te vinden. Prachtig!

Onderweg even gestopt voor een koffie en wat lekkers bij een tankstation. Zetten we de auto naast een elektrisch oplaadbare Peugot. Wij zeggen tegen elkaar dat dat ook handig is, we zien veel elektrische auto's in Noorwegen. We knikken nog naar de Aziatisch uitziende man die de stekker in de muur van het tankstation steekt en het andere einde in zijn auto.
Dan zegt de man: 'Dit is zeker handig hé, zeker in Noorwegen'.
We zijn even stil. Dat hadden we niet verwacht.
De man bleek een Noor te zijn die heeft gestudeerd in Rotterdam. Hij sprak keurig Nederlands. Geweldig. Vertelde over de goede subsidie (40 duizend euro scheelt het hier op een Tesla, vandaar!) tolwegen zijn gratis en meestal altijd gratis stroom voor elektrische auto's.
Wij liepen naar het tankstation. Hij liep mee.
'Moet u ook toevallig hier zijn?', vraagt Hans.
Hij bleek de manager van deze Shellstations te zijn.
Was een leuk gesprek.

Het laatste stuk gaat hoog, hoger, hoogst. Over de bergen heen. Deze bergen zijn niet puntig maar plat aan de bovenkant. Daardoor heeft het een wijds effect. Je hebt eigenlijk niet door dat je zo hoog bent. Totdat er een dal naast de weg opduikt, en de rivier welke zo breed was beneden, nu een spreepje in de diepte leek te zijn. Op de bergen groeit prachtig vel groen gras. Volgens mij laten ze dit groeien en oogsten ze het daarna als bijvoer voor de dieren. Koeien lopen hier niet in de wei, maar in een door een hek omgeven bos. Daar zoeken ze tussen de bomen het mos en gras.

De foto's van deze route heb ik wel op de mooie digitale camera gemaakt. Vergeten op mijn mobiel te zetten. Er zijn wel andere foto's te bewonderen.

Onderweg liep er nog een losgebroken kalfje op de snelweg. Zo fijn dat ze hier de rendieren en schaapjes gewend zijn. Iedereen stopte om het dier de ruimte te gunnen. Ik heb niet gezien of het dier weer bij de goede boerderij terecht gekomen is. Toch, ik ga er van uit.

We wilden graag een zalmkwekerij bezoeken. Hier geven ze een beeld van de zalm in de verschillende stadia van de groei, en hoe zij gebruik maken van de natuurlijke waterval.
Deze was helaas gesloten. Hierdoor ook de 35 meter brede waterval niet kunnen zien. Wel een paar vliegvissers die in hun waadpak in de rivier met hun hengels stonden te zwaaien. Pracht gezicht. Ik ken het plaatje van de beer die er dan naast zit en met zijn poot de zalm zo pakt, voor de neus van de visser.
De beer helaas niet gezien.

Wel nog een paar keer een stel grote grijze vogels. Zwarte kop.
Hans zegt dat het emoe's zijn, of struisvogels. Hahahahaaaa.
Ik ga nog op zoek hoor!
Dat wil ik natuurlijk graag weten!

Onderweg heerlijk gegeten in een Italiaans tentje. Alles vers. Zij verkochten niet alleen heerlijk eten ook leuke spulletjes en zalige producten. Mooi winkeltje.
Hans zou hier wel willen werken, vertelde hij!
Bedienen, lekkere gerechten bedenken en maken, inkopen doen... Ik zie het hem zo doen! Perfect!
Nou, wie weet wat de toekomst ons brengt.

We zijn om een uur of 19.00 in Oppdal aangekomen.
Mooi hotel weer! Gebouwd met leisteen hier uit de omgeving. Buitenom en binnen gebruikt. Er zijn wat opgezette dieren. Netjes en mooi. Stijlvol.
We genieten wéér.

Nu onder een dekentje met een rendier erop slapen.
Als dat geen fijne nacht wordt, weet ik het niet meer.

sover tett med reinsdyr !

Hans en Ancella
X