Beitostølen, dag 2

Heerlijk wakker worden in ons 'eigen huis'.
Ontbijtje gemaakt, koffie gezet.
Rustig de dag begonnen.
Fijn hoor zo!

Plannen gemaakt, auto gestart.
Eerst naar Borgund. Het lag iets verder weg dan we in eerste instantie dachten, maar ach... we hebben de tijd. De weg er naar toe is eveneens verrassend. We stopten even omdat de navigatie ons een andere kant op stuurde dan Hans verwachtte. Naast ons stopte een auto met een karretje erachter. De man, een boertje, liep ietwat onzeker naar ons toe. Eerst dachten we dat we op zijn plekje stonden. Het was immers een erf van een boerderij. Ik opende de deur en met handen en voeten probeerde het boertje te zeggen dat hij ons wilde helpen. De meeste mensen in Scandinavie spreken prachtig Engels, soms zelfs Nederlands. De ouderen meestal niet. Het was zo dapper van deze man! Op de grond tekende hij dat de tocht door de bergen 45 minuten duurde, en met flinke gebaren dat het over een grindweg was. De tocht over de snelweg was vele malen langer, deze ging om de berg heen, en was op asfalt. We mochten zelf kiezen.....
We kozen de berg,
En zagen dat het boertje eigenlijk toch bij deze boerderij moest zijn.

Prachtige route!
Heerlijk in de natuur, kronkelend door de berg.
Meertjes als spiegels. Ze reflecteerden het bos in het water. De zon heerlijk warm en de lucht prachtig blauw.

In Borgund staat de oudste nog overgebleven Staafkerk van Noorwegen.
Wikipedia zegt:
'De staafkerk van Borgund staat in het plaatsje Borgund (Sogn og Fjordane, Noorwegen). Deze houten staafkerk is gewijd aan Sint Andreas. De in de constructie gebruikte Andreaskruisen zijn naar deze heilige vernoemd. De kerk is waarschijnlijk rond 1150 gebouwd. Daarbij heeft hij vermoedelijk een eerdere kerk vervangen. Tijdens archeologisch onderzoek zijn onder de vloer resten gevonden van een oudere kerk of een heidense tempel.
De staafkerk van Borgund is de bekendste van de 28 staafkerken die in Noorwegen te vinden zijn. Dit omdat deze zijn middeleeuwse karakter heeft behouden. Er zijn sinds de bouw nauwelijks aanpassingen aan gedaan. Deze kerk is tevens één van de grootste overgebleven staafkerken.'
We hadden wel plaatjes gezien van deze kerk. Toch, zoals vaker, is de echte kerk zoveel mooier. Prachtig houtsnijwerk binnen en buiten. Een beetje grof. De deuren lijken Middeleeuws, groot en log. Zo'n prachtige gietijzeren ring in het midden van de deur. Het ruikt er naar een oude schuur. Volgens Hans is dat de geur van het teer wat over het hout is gesmeerd. En de kleur! Zo mooi zwart/bruin. Uniek! Binnen is alles middenbruin hout.
Veel over de Vikingen, zoals archeologische vondsten, hebben wij niet gezien. Het lijkt me leuk daar thuis weer wat meer over uit te zoeken en te lezen.
De interesse is gewekt. Fijn vooruitzicht.

We vervolgen de route.
Hans wil graag kijken bij Stegastein.
Dit is een soort brug, een doodlopende brug, met aan het einde glas. Deze brug staat bovenop een klif/berg van een fjord.
Nu heeft Hans hoogtevrees, en niet zo'n beetje ook.
We zijn deze vakantie wel grensverleggend bezig!
Ik ben zo trots op deze man! Vol zelfvertrouwen stuurde Hans de Benz eerst een tunnel van 24,5 km (!) en daarna de échte haarspeldbochten door. Door weggetjes waar geen twee auto's naast elkaar passen, maar waar af en toe een kleine inham gemaakt is zodat je elkaar kunt passeren. Waar het stuur helemaal om moet om de bocht te maken en de weg te kunnen vervolgen. Je ziet niet of er iemand aankomt. Wel is het druk naar boven en naar beneden. Het is mooi weer, prachtig weer om de fjorden te bekijken.
Met behendigheid gingen we omhoog, en net zo gemakkelijk rijdt Hans de Benz 'gewoon even' achteruit naar beneden door een bocht langs de rand van de afgrond naar een inhammetje waar een auto kon passeren. Ongelooflijk!
Ik ben trots!
Op het rijden!
Maar nog veel trotser op het overwinnen van zijn hoogtevrees.
Niet dat het over is, ik zeg het niet goed, dat zal niet zo gemakkelijk gaan. Hans heeft zich eroverheen gezet!
Als trofee hebben we een selfie gemaakt samen!
Kanjer!

Terug naar huis stuurde Hans de auto met hetzelfde gemak naar beneden. Nog aanwijzingen gevend voor omhoogkomende Noren... Daarna de lange route om de berg, over de snelweg naar huis. Het boertje had gelijk. We hebben beide routes gereden, als dank!

Thuis lekker pasta met zalm en dille-roomsaus gemaakt. Rucola en tomaatjes erbij.... Op terras!
Sauna aangezet, en heerlijk even uitgepuft.
Morgen gaan we inpakken voor de laatste dag Noorwegen.
Inpakken voor de overnachting op de boot.
We komen dan vrijdagochtend vroeg aan in Denemarken.
Wat een avontuur!
Wat een prachtige reis!

We moeten het allemaal nog even laten bezinken.
Genoten hebben we zeker, doen we nog!
Prachtig!

Tot morgen maar weer, op de boot.
Hans en Ancella
X

Ennnnnnnn......
Nu durven we het wel te zeggen!
Klop het af als ik het opschrijf.....
We hebben nog bijna geen muggen gezien!
Twee, twee wel te verstaan, op deze hele reis.
(Die moesten dan wel net Hans hebben, dat wel, maar...)
We boffen weer.
Ja toch!