Naar Honningsvåg

Ik werd als Doornroosje wakker van de wekker...
Hans zat al op de rand van het bed.
Het bed wat toch iets te zacht was voor zijn rug.
Dan wat ontbijten. Het is hier eenvoudig, alles is aanwezig.
De muziek is alleen wat bijzonder te noemen.
Hans probeerde het na toe doen: 'Haaiaiaiaiaiaiaiaiiiaaaaaaai, haaaiiiaaaaiiiaaaaiiii.' Ook onderweg...
Het bleek de traditionele muziek van de Sami te zijn.
Het nomadenvolk wat hier vroeger veel rondtrok in de traditionele kledij. Je kent ze vast:

Uit Wikipedia:
'De Samen of Sami zijn een van oorsprong nomadisch volk dat het Noord-Europese Lapland bewoont. Ze zijn ook bekend onder de naam Lappen, wat ze zelf als een belediging beschouwen.
Vanaf de 17e eeuw is de levenswijze van de Samen sterk veranderd. Slechts een klein percentage voert nog een nomadisch bestaan, en dan doorgaans nog slechts een deel van het jaar. De meeste Samen hebben zich als visser, landbouwer of zelfstandige ondernemer gevestigd. Hun leven verschilt tegenwoordig in weinig opzichten van dat van andere Scandinaviërs. De traditionele kleurige kleding van de Samen wordt meer en meer tot de folklore gerekend, evenals de traditionele muziek van de Samen, de zogenaamde joik.'

Die Joik hebben we dus gehoord.
Ook die van Hans.

Achteraf stond ook op de menukaart van dit hotel/restaurant dat zij hun vis, vlees en bessenproducten van de lokale Sami inkopen.
Zij worden hier gewaardeerd om hun boeren-arbeiders kwaliteiten.

We vertrekken uit Finland, en halverwege de reis gaan we over naar Noorwegen. Het uurverschil houdt dan weer op, en gaan we terug naar 'onze' tijd. Wel weer fijn als wij onze ouders en kinderen appen in de ochtend... Toch?

Finlandse bossen en meren, liepen over in heuvelachtig gebied (wij glooiden met de heuvels mee), waarna ze veranderden in flinke bergen met dalen (wij stegen tot grote hoogten mee en daalden weer af). Hans heeft een deel van deze weg gefilmd, erg leuk om te zien.
Bij Karigasniemi gingen we de grens over. Het landschap veranderde meteen. Geen heuvel op, heuvel af meer.
Maar om de berg heen, haarspeldbochten. Brede wegen, keurig aangelegd, overzichtelijk en met de juiste snelheid prima te rijden!
Ook hier gingen bergen over in enorme bergen. Een aantal met hun top in de wolken. Zij omranden vaak een meer. De meren liggen op verschillende hoogtes hier in het landschap. Het is groen, alles is goed gehydrateerd. De meertjes zijn met elkaar verbonden door een riviertje, of kleine stroming.

Langzaamaan lopen de bergen over in fjorden.
Eerst lage fjorden.... Daarna flinke hoge fjorden.
Fjorden van gras en rotsen, tot hoge leisteen, aan de kustlijn is meestal een strook 'strand'. Of er kleine steentjes liggen weet ik eigenlijk niet. Dat was te ver weg, en waarschijnlijk op elk strandje weer anders.
Wel zagen we daar een soort mos groeien.
Ja, wie kwamen daar op af?

Honderden rendieren!
Hele kuddes!
Waar we in Finland één rendier ver in het bos op de foto probeerden te zetten, liepen ze hier bijna tegen de camera aan.
We reden met de auto zo een kudde in. Het leek wel of ze met gezinnetjes bij elkaar bleven. Vader, moeder en kalfjes.
Één kalfje bleef staan.... Totdat zij haar familie uit de bosjes zag komen. Ze rende dwars de weg over terug naar haar gezin!
Zo lief!
Ik heb plaatjes van foto's op het mooie toestel, en ook wat op mobiel gemaakt (om het jullie te laten zien) geweldige beesten!
Ze mijden wel de mens. Logisch.
Maar nemen wel hun eigen ruimte in.
Hier houdt de mens rekening met het dier.
Ik ben nog verliefder!

Verderop ook los lopende schaapjes.
Ze liggen te zonnen tegen de vangrail van de weg aan, of grazen in de berm. Ook hier zoekt het beest de mens niet op... Maar geven zij elkaar de ruimte.
De bermen zijn keurig onderhouden. Kort gegraasd. Door het schaap.
Mooi toch!

Er staat heel af en toe een huisje bij het water.
Zo'n huisje van hout. Meestal rood-bruin. Soms ook grijs, geel, blauw of groenig.
Op onbegaanbare plekken.
Het zijn die plaatjes die je wel eens ziet van Noorwegen.
Het nu echt te zien is prachtig.

Laatste stuk gewisseld met Hans.
Hans ging even rijden, omdat ik steeds wilde stoppen om te kijken en foto's te nemen.
Het is adembenemend!

Wel komen we nu auto's tegen met een Nederlands kenteken, en horen we op straat plots een paar mensen Nederlands spreken met elkaar. In Finland hebben we dat de laatste dagen. Niet gezien en gehoord.

Hans zag nog wat gebouwen.
Hij onderzoekt nu of ze te maken hebben met de tweede wereld Oorlog. Hij vertelt dat de Duitsers zwaar water haalden uit Noorwegen voor waterstofbommen. Geen idee of dat die gebouwen zijn. Jullie horen hier nog van.

Honningsvåg is een mooi stadje.
Cruiseschepen meren hier aan. De toeristen vliegen dan met bosjes uit om de souvenirs te kopen, een rondvaart te doen of een vlucht boven de fjorden met een helikopter.

Wij hebben het stadje verkend en zagen al vlug een klein restaurantje waar ze allerlei gerechten serveren van en met Kingscrab. Deze rode Koningskrab komt oorspronkelijk uit de Berinzee. Russen hebben besloten ook deze krab uit te zetten in de Beringzee, bij Noorwegen. Ooit bedoeld als voedsel voor de bemanning op Moermansk. Nu is het eigenlijk een plaag in De Noorse zee, en ze breiden zich uit naar het westen van Noorwegen. Toch Maken de Noren goed economisch gebruik van deze eens uitgezette beesten!
Deze hebben we gegeten.
Noorse Koningskrab.
We hebben met ons handen de poten leeg geschraapt om het heerlijk zachte, sappige vlezige bijna zoete vlees op te eten.
Genoten weer!

Nu op tijd op de kamer.
Morgen gaan we op tijd naar de Noordkaap.
Er is mooi weer voorspeld! Dat zou toch weer een cadeautje zijn!
We treffen het, elke dag weer!

ode til kongekrabbe, hilsener fra Nordkapp!
Hans en Ancella
X